Ο Ραφαήλ Τούσα είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο ΟΠΑΠ Unileague τα τελευταία 5 χρόνια με την ιστορική και πολυνίκη ομάδα των Συκεών FC της Θεσσαλονίκης και μέσα από την συμμετοχή του αυτή έγινε διεθνής με την Ελληνική Ομάδα mini ποδοσφαίρου όπου και θεωρείται ένα από τα βασικά της στελέχη. Τελευταία του συμμετοχή στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης ενώ παράλληλα εφόσον αποφοίτησε από την σχολή του έψαξε εδώ και λίγους μήνες το επαγγελματικό του όνειρο στο Στόουκ της Αγγλίας. Παράλληλα ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στο mini ποδόσφαιρο στο Νησί, στην Leisure Leagues με την Αγγλική Johnny Dineen FC. Μιλήσαμε μαζί του και είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μας πει για το ΟΠΑΠ Unileague, την γαλανόλευκη και όχι μόνο!
Ραφαήλ καλησπέρα και σ’ ευχαριστούμε για τον χρόνο σου!
Θα μας πεις λίγα λόγια για την εμπειρία σου από την Αγγλική Leisure Leagues; Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις;
Θεωρώ ότι υπάρχει μια διαφορετική νοοτροπία από αυτή που εγώ είμαι συνηθισμένος τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Στην Αγγλία, επειδή διοργανώνεται σε πάρα πολλές πόλεις υπάρχουν χιλιάδες ομάδες σε όλη τη χώρα. Πιστεύω ότι ο στόχος είναι περισσότερο να «περνούν καλά», να έχουν τη δυνατότητα να παίξουν ποδόσφαιρο – που τόσο αγαπάνε – , να ξεδώσουν από την καθημερινότητα τους και να πάνε σε μια pub μετά να πιούνε τις μπύρες τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει έμπειρες ομάδες με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές ή ότι δεν είναι ανταγωνιστικοί, αλλά ο πρωταρχικός σκοπός τους είναι να περνάνε καλά. Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι τα γήπεδα είναι τεράστια (σε μήκος), κάτι το οποίο, δεν βοηθάει τον καλό ρυθμό στους αγώνες και τις συνεργασίες σε μικρό χώρο.
Το ΟΠΑΠ Unileague είναι η εγχώρια διοργάνωση που έχεις φάει με το κουτάλι αγωνιζόμενος στις Συκιές FC όσο ήσουν στην Ελλάδα. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο βασικός λόγος που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον τόσο μεγάλου κομματιού της φοιτητικής κοινότητας, τόσο κορυφαίων αγωνιστικά παικτών, όσο και μεσαίου επιπέδου που απλά απολαμβάνουν την χαρά του παιχνιδιού;
Κατά τη γνώμη μου, αυτό που κάνει το τουρνουά ξεχωριστό είναι η τελική φάση του Πανελλήνιου πρωταθλήματος του ΟΠΑΠ Unileague. Το γεγονός ότι διοργανώνεται κάτι τέτοιο σε μια πόλη, για 2-3 μέρες, με αγώνες κάθε μέρα και πολύ υψηλό επίπεδο ομάδων δίνει μια διαφορετική αίγλη. Ειδικά για μας που είμαστε από Θεσσαλονίκη ήταν πάντα η ευκαιρία για ένα ταξίδι, ως ομάδα, με στόχο να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε και γι’ αυτό ήταν κάτι που ανυπομονούσαμε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Τέλος, για μένα προσωπικά, η ύπαρξη της Ελληνικής Ομάδας mini ποδοσφαίρου και η δυνατότητα να επιλεχθείς και να εκπροσωπήσεις τη χώρα μέσα από το ΟΠΑΠ Unileague ήταν και παραμένει ένα τεράστιο κίνητρο.
Από τις χρονιές σου με τα γαλανόλευκα, ποια ξεχωρίζεις πιο πολύ και για ποιο λόγο;
Ξεκάθαρα για μένα το φετινό παγκόσμιο κύπελλο στη Βουδαπέστη, τον Σεπτέμβριο, ήταν πολύ ξεχωριστό. Όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από Αθήνα, λόγω των απουσιών πολύ σημαντικών μονάδων της ομάδας αλλά και την ένταξη αρκετών νεαρών παικτών δεν ήμουν σίγουρος για το πόσο καλά μπορούσαμε να πάμε. Η επιλογή όμως από το προπονητικό team θεωρώ ότι μόνο τυχαία δεν ήταν. Είναι όλοι τους πολύ καλοί παίκτες, αλλά το κυριότερο είναι πρώτα εξαιρετικοί χαρακτήρες. Αυτό βοήθησε στο να φτιαχτεί μια νέα οικογένεια πολύ γρήγορα και η ομάδα να δέσει σε πολύ σύντομο διάστημα. Σκεφτείτε ότι ξεκινήσαμε την προετοιμασία μας με ήττα σε φιλικό στην Αθήνα και φτάσαμε στο τέλος να χάνουμε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Βραζιλία στα πέναλτι, στους 8 του κόσμου. Προσωπικά, ήταν το τουρνουά που πέτυχα τα πρώτα μου τέρματα με την γαλανόλευκη και όντας πλέον πιο έμπειρος και απελευθερωμένος (σε σχέση με την πρώτη μου συμμετοχή στη Λισαβόνα το 2018), ένιωσα ότι συνέβαλα ουσιαστικά στην πορεία της ομάδας.
Ποιο είναι το συστατικό της επιτυχίας αυτής της ομάδας και γιατί πιστεύεις πως τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί στις κορυφαίες δυνάμεις του κόσμου;
Είναι ξεκάθαρο ότι προέρχεται από τις βάσεις που έχουν θέσει και την δουλειά που έχουν κάνει οι προπονητές που υπήρξαν στην ομάδα τα τελευταία έτη, παλιότερα ο Αντρέας Ντρένοβα και πλέον ο Γιώργος Μπαστάκης. Η ομάδα έχει πλέον χαρακτήρα, έχει προσωπικότητα και μπορεί να στοχεύει μόνο ψηλότερα. Κύρια συστατικά των επιτυχιών είναι η ποιότητα των παικτών, οι χαρακτήρες που υπάρχουν σε όλο το team (παίκτες, προπονητές, φυσιοθεραπευτής και οι όσοι βοηθούν γενικά την ομάδα), το οικογενειακό κλίμα που έχει χτιστεί αλλά και οι ηγετικές φυσιογνωμίες που εμπνέουν τους νεότερους όπως οι δύο αρχηγοί μα, ο Χρύσανθος Λευκαρίτης κι ο Δημήτρης Καραβίδας οι οποίοι έχουν διανύσει και σχεδόν μια δεκαετία στο ΟΠΑΠ Unileague.
Ποιος είναι ο στόχος για την φετινή σεζόν τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο;
Σε ατομικό επίπεδο είναι αρχικά να καταφέρω να είμαι στην Ελληνική ομάδα, για αυτό παρόλο που ζω και εργάζομαι στην Αγγλία, προσπαθώ να παραμένω σε καλή φυσική κατάσταση και να παίζω όσους περισσότερους αγώνες μπορώ. Σε ομαδικό επίπεδο, όσο συνεχίζει να γίνεται τέτοια δουλειά από το προπονητικό team, η Ελλάδα πρέπει να στοχεύει πλέον όσο ψηλότερα γίνεται. Πέρσι, ήμασταν η μοναδική ομάδα που ήρθε ισόπαλη με τους εκπληκτικούς Βραζιλιάνους και εν τέλει σήκωσαν το τρόπαιο. So, why not?
